Türkiye, dünyada üzüm yetiştirmek için en uygun iklim koşullarına sahip olan ve üzüm genlerinin kökeni olan ülkedir. Anadolu’daki arkeolojik bulgular, bu üzüm yetiştirme kültürünün MÖ 3500’e kadar uzandığını kanıtlamıştır.

Anadolu’nun farklı yerlerinde bulunan üzüm figürleri, üzüm yetiştirmenin yüzyıllardır kültürün bir parçası olduğunu göstermektedir.

Hititler döneminde; yani MÖ 1800-1550 yıllarında; üzüm yetiştiriciliği ve şarapçılık gelişmiş ve dini törenler sırasında bunlar tanrılara adak olarak sunulmuştur. Hititler, bağları korumak için günümüzdekine benzer tarım yasalarına sahipti. Batı Anadolu’da üzüm figürlü tarihi paralar kullanılmıştır.

Üzüm ve şarap, Batı Anadolu’da her zaman önemli bir sosyal ve ticari rol oynamıştır. Türkiye’nin Ege Bölgesi’nde, İzmir ve Manisa gibi 18. yüzyıldan beri en çok üretilen üzüm, çekirdeksiz bir tür olan sultanidir. Orijinal tadıyla Sultanların diyetinin bir parçası olmuştur ve bu tür adını buradan almıştır.

Sultani üzüm, Batı Anadolu’da Manisa ilinde yer alan Gediz havzasının verimli topraklarında 1 milyar metrekarelik bağ alanında yetiştirilmektedir.

Türkiye, dünyanın en büyük Sultani üzüm üreticisi ve ihracatçısıdır ve en büyük 5 üzüm yetiştiricisi ülke arasında yer almaktadır. Türkiye, dünya sultani üzüm üretiminin %22’sini yönetmektedir ve toplam üretimin %85’i dünyadaki birçok ülkeye ihraç edilmektedir.